Lebidoti
In ruim een uur varen we van Matu Island naar Lebidoti, een Marrondorp met ruim zevenhonderd inwoners. Varen langs de boomtoppen- en takken over het vijftig jaar oude Brokopondo meer heeft iets bijzonders. Iets mystieks. Een unieke ervaring. In Lebidoti drinken we een Parbo met de kapitein, kijken we bij de broodbakkerij en bezoeken we de openbare bassischool. De school kan wel een steuntje in de rug en wat aandacht uit Paramaribo gebruiken. Les geven is niet altijd even gemakkelijk in het binnenland van Suriname. Petje af voor het personeel van de school.
Door René Hoeflaak
Met de komst van een zendmast in 2011 is Lebidoti op het telefoonnet van Digicel aangesloten, de grootste digitale en mobiele telecomprovider in het Caraïbisch gebied met zes miljoen abonnees. Wandelend over de kleigrond langs de hutten en plankhouten woningen lijkt een mobieltje overbodig. Of juist niet. Anderhalf jaar geleden ging Lebidoti gebukt onder een diarree uitbraak. Vervolgens ontstond in de media een niet al te frisse discussie tussen politici over eventuele oorzaken waarbij goudwinning, gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel etc. etc. werden genoemd. Hoe dan ook, vorige week verscheen in De Ware Tijd het bericht over een wormenplaag in een aantal dorpen bij het Brokopondomeer. De wormen zouden via pinabladeren op de daken in kookpotten en op eetborden vallen, aldus districtscommissaris Pinas. Of Lebidoti ook last heeft van de wormen is niet bekend. Evenmin of de wormenplaag een gevaar oplevert voor de volksgezondheid. Zelfs de wormensoort is nog niet exact vastgesteld. Daarvoor reist een afvaardiging van het bureau gezondheidszorg deze week af naar het gebied. Groenroodwit blijft het volgen.
