Arne Lesterhuis, coördinator vogelprojecten in Zuid-Amerika: nergens zo mooi als in Suriname

Groenroodwit sprak met de Nederlander Arne Lesterhuis. Hij woont in Paraguay en coördineert en leidt voor de Amerikaanse organisatie Manomet vogelbeschermingsprojecten op het Zuid-Amerikaanse continent. Dit jaar start Arne – samen met de Surinaamse overheid- een project in het kustgebied van Suriname, een unieke stand- en overwinteringsplek voor miljoenen vogels. ”Het is bijna nergens zo mooi als in Suriname” 

Door René Hoeflaak

Arne is geboren in een klein dorpje in Friesland. ‘’Vanaf de wieg ben ik al vogelaar en bezig met vogels. Ik had altijd al het idee dat dat mijn werkgebied zou worden. Na het voortgezet onderwijs werkte ik als vrijwilliger bij een vogelbeschermingsorganisatie in Zuid-Amerika en na mijn studie Wildlife aan de Hogeschool van Hal Larenstein in Leeuwarden, keerde ik terug naar Zuid-Amerika’’

Vanaf 2000 woont en werkt de 40-jarige Arne in Zuid-Amerika. In Asuncion, de hoofdstad van Paraguay waar hij- met een korte onderbreking van een jaar in Buenos Aires- nu al bijna twintig jaar woont. ‘’Buenos Aires was mij te toch wat te druk. Ik ben toch een jongen van het platteland’’ aldus Arne lachend.

Wadvogels in Suriname

Het vogelbeschermingsproject aan de Surinaamse kust is onderdeel van het WHSRN programma van Manomet. WHSRN staat voor Western Hemisphere Shorebird Reserve Network, dat zich vooral richt op wadvogels, de specialiteit van Arne. ‘’Wadvogels hebben een aaneenschakeling van gebieden nodig om te overleven. Als er ergens in een gebied of in de keten iets mis is, heeft dat enorme gevolgen. In Zuid-Amerika heb je talloze gebieden die van belang zijn, zoals de kust van Suriname, waar miljoenen wadvogels overwinteren. In de jaren tachtig zijn de eerste gebieden van de Surinaamse kust toegevoegd aan het WHSRN netwerk’’

Suriname was als een van de eerste landen betrokken bij het programma. Twee personen spelen daarbij een belangrijke rol. Vogeldeskundige Arie Spaans onderzocht de wad- en watervogels in het Surinaamse kustgebied en Marie Djosetro, werkzaam voor de Anton de Kom Universiteit en adviseur van het Surinaamse ministerie van Grondbeleid en Bosbeheer bij de bescherming van de wadvogels en Manomet bij periodieke zogenaamde site assessments van het kustgebied.

Warappakreek

Het project voor het binnenkort op te starten beschermingsprogramma schreef Arne samen met Marie Dojestro. De basis daarvoor werd gelegd in 2017 . ‘’Ik was voor het geven van een training in Suriname en bezocht de Warappakreek in Commewijne. Het gebied maakte meteen indruk, een belevenis. Maar er was ook veel werk aan de winkel. Er was wel een (management)plan van aanpak maar helaas geen middelen en capaciteit om het uit te voeren. We besloten samen een plan te schrijven en subsidie aan te vragen in Noord-Amerika. Met succes. Onlangs werd de subsidieaanvraag toegekend ’’

De subsidie is toegekend door het Amerikaans US Fish & Wildlife Service een belangrijke Amerikaanse overheidsinstantie, die zich richt op het behoud en de bescherming van de natuur en omvat een bedrag van 200.000 US Dollar. Daarnaast draagt Manomet en het Surinaamse ministerie van Grondbeleid en Bosbeheer zelf ook 600.000 US Dollar bij. Arne ”Conform de Amerikaanse subsidieregels. Tegenover iedere subsidiedollar moet drie dollars aan eigen bijdrage of inzet staan. Denk daarbij aan inzet van reeds bestaande middelen als vervoermiddelen, trainingsruimtes etc. als tegenwaarde.”’

Mangrove in Suriname

En dan de inhoud van het project zelf. Een van de onderdelen is het onderzoeken van de mangrove. ”Een kwalitatief goede mangrove is essentieel voor de leefbaarheid van de wadvogel. Het zijn belangrijke rustgebieden We onderzoeken hoe de mangrove er voor staat en waar we hoe moeten restaureren’’

Het is volgens Arne belangrijk dat ook de lokale bevolking voordeel heeft van het vogelbeschermingsprogramma en dat ook inziet. Samenwerking met de bewoners is dan ook een van de doelen van het project ” Een sterke vogelvriendelijke kust is ook in het belang voor bijvoorbeeld het toerisme naar Bigi Pan. We willen een kust die zowel vogels als mensen beschermt’’

Stage en opleidingsbudget voor Surinaamse studenten

Verder omvat het project een opleidingsprogramma aan de Anton de Kom Universiteit. Daarmee hoopt Arne studenten te interesseren in kustbescherming zodat de expertise in Suriname aanwezig blijft. ”We zullen een aantal studenten een opleidingsbudget aanbieden voor een afstudeerproject in Bigi Pan en een stage bij Manomet”

De planning is dat het project start in september of oktober van dit jaar met een duur van twee jaar, uiteraard afhankelijk van de corona ontwikkelingen. Als het aan Arne ligt blijft het niet bij die twee jaar. Continuering is volgens hem belangrijk. ” ik ben eigenlijk pas echt tevreden als de Surinaamse bevolking zich volledig bewust is van de schoonheid van de Surinaamse kust. Plekken als Bigi Pan of Warappakreek. Zo uniek, kleurrijk en ongerept. Het is bijna nergens zo mooi als daar. In Suriname´´