Zorg en Hoop voor weg- en luchtverkeer

18/2/2013: Een doordeweekse ochtend in februari van 2011. De begraasde airstrip van het vliegveld Ladoani, tweehonderd kilometer ten zuiden van Paramaribo,  ligt er als een gespreid bedje bij. Stilte en rust alom. Als we langs de baan wandelen, horen we het gras bijna groeien. Perfecte omstandigheden voor een zachte en rustige landing.De wereld is aan het veranderen.

Door René Hoeflaak

Starnieuws berichtte in september 2011 namelijk dat de landingsbaan van Ladouani werd gesloten. Te onveilig. Volgens het bericht zouden er teveel fietsers en voetgangers op de landingsbaan zijn om baan zijn om een veilige landing te kunnen garanderen. Door de sluiting is spoedeisende hulp in gevaar en Anaula Nature Resort alleen per korjaal te bereiken, hetgeen zeker geen straf is, kan ik u verzekeren. Suriname telt 45 vliegvelden, waarvan vier met verharde start- en landingsbanen.

Ook de (on)veiligheid van het internationale Johan Adolf Pengel vliegveld, bekend als Zanderij, haalde in augustus 2011  Surinaamse nieuws. John Seedorf, voorzitter van de Surinaamse Luchtverkeersleiders (SATCA), luidde de noodklok. Uit een bericht op NoSPang valt op te maken dat luchtverkeersleiders niet getraind zijn op het nieuwe radarysteem. Bovendien is er een tekort aan luchtverkeersleiders. Seedorf sloot stakingen niet uit. Wie denkt dat hij of zij op de Surinaamse grond veiliger af is, is het niet aan te bevelen de Surinaamse nieuwssites dagelijks te volgen. In 2011 las ik berichten over een gebrek aan politievervoer in plaatsen als Albina (politieauto op weg naar Paramaribo), Lelydorp (reparatie) en Wageningen (geldgebrek).  Waar zorg is, is ook hoop. In de zomer van 2011 werd ook de de eerste Surinaamse flitspaal geplaatst, aan de Sophie Redmonstraat in Paramaribo. Daarnaast volgen dertien agenten een opleiding in verkeersveiligheid.(foto: René Hoeflaak februari 2011 Start- en landingsbaan Ladoani)

Share this...

Facebook

0

Linkedin

Twitter