Interview: Chris Slappendel
31/7/2013: Omdat de natuur ons allemaal raakt en zeker ook Suriname berichtte ik eerder op GroenRoodWit.nl over Chris Slappendel. Met zijn TigerTrail reist Chris een half jaar door Azië om aandacht te vragen voor het lot van de tijger. Tijdens zijn TigerTrail reist Chris door 31 landen waar de tijger ooit heeft geleefd of nog steeds leeft om het verhaal van de tijger te vertellen. Inmiddels bezocht hij veertien landen. Vooral in Rusland heeft Chris veel media-aandacht. Via Skype spreek ik met een bevlogen Chris over zijn ervaringen, activiteiten en plannen.
Door René Hoeflaak
Chris, waar ben je nu? Chris: “In China, in een Imperial Courtyard in Beijing. Ik heb hier veel contact en afspraken met mensen van de pers en natuurorganisaties als het Wereld Natuurfonds.”
Je bent half mei vertrokken op je TigerTrail om aandacht te vragen voor en te strijden tegen het uitsterven van de tijger. Waar ben je tot nu toe geweest? “Ik ben begonnen in Rusland, Moskou om precies te zijn. Vervolgens naar Armenië, Azerbeidzjan, Georgië, Turkije, Afghanistan, Iran, Turkmenistan, Tadzjikistan, Oezbekistan, Kazachstan, weer Rusland, Wit-Rusland, Zuid-Korea en o ja, ook nog Dubai. Maar daar zijn geen tijgers” zo eindigt Chris de opsomming.
Het doel van de TigerTrail is vooral om aandacht te krijgen voor het uitsterven van de tijger. Hoe is dat tot nu toe gegaan? Waar heb je veel aandacht gekregen en waar minder? “Met name in Rusland heb ik ontzettend veel aandacht gehad. Ben twee keer primetime op televisie geweest. Dat komt ook omdat daar steeds meer belangstelling is voor de Amoertijger ofwel de Siberische tijger. Het dier wordt daar zo langzamerhand een nationaal symbool. Ik ging met de taxi van het ene interview door naar het andere. Dat was voor mij – als gewone sterveling uit Nederland- wel even wennen en in zekere mate onwezenlijk. In bijna iedere grote krant is aandacht besteed aan mijn bezoek. Het persagentschap dat mij in Rusland begeleidde schat in dat ongeveer vijftig miljoen Russen kennis hebben genomen van de TigerTrail. Ook nu ik het land al weer enige tijd heb verlaten, word ik nog steeds vanuit Rusland benaderd voor een interview. Ben erg blij met de aandacht in Rusland. Want dat is een land waar de tijger nog voorkomt. In de overige genoemde landen is de tijger inmiddels nagenoeg uitgestorven en is de aandacht anders en minder grootschalig” aldus Chris. “Toch vind ik het belangrijk om die landen te bezoeken. Omdat zij het verhaal kunnen vertellen waarom de tijger is uitgestorven en over kunnen dragen naar landen waar nog wel tijgers leven, zoals hier in China. Maar ik realiseer mij dat het leven daar gewoon doorgaat en dat het uitsterven van de tijger geen nationale ramp is” zo voegt Chris relativerend toe.
Je bent nu in China, een land dat niet bepaald als diervriendelijk bekend staat. Hoe kijken ze in China tegen jouw zorgen over de dreiging van het uitsterven van de tijger aan? “Is lastig te zeggen omdat ik hier nu te kort ben om te mensen en meningen te begrijpen. Wat ik tot nu toe merk, is dat men redelijk onwetend is over het bestaan en dus ook het voortbestaan van de tijger. Dat komt deels ook omdat men op veel plekken geen beschikking heeft of krijgt over internet. Ik vergelijk China met Nederland vijfentwintig jaar geleden. De bewustwording moet hier nog op gang komen”.
Wat zijn de belangrijkste oorzaken van het (bijna) uitsterven van de tijger in een land als China? Chris ”Vooral genot en status. Daarnaast is de Chinese geneeskunst vanuit de historie gebaseerd op het feit dat geneesmiddelen uit de natuur worden onttrokken. Vooral ingrediënten afkomstig van de tijger waren heel belangrijk. Omdat deze denkwijze de laatste jaren door oosterse medici is ontkracht neemt het gebruik van tijger ingrediënten aanzienlijk af. Aan de andere kant zie je een beweging dat Chinezen steeds rijker worden en de tijgerproducten als statussymbool aanschaffen. Denk hierbij aan tijgerwijn, tijgervellen (ook als bekleding voor meubelen) en tijgerbiefstuk. Dus het gevaar komt nu vooral uit die hoek ”
Wat gebeurt er als je de TigerTrail landen hebt verlaten. Gaat men dan weer over tot de orde van de dag? “In Rusland zoals gezegd niet. Het is ontzettend lastig om het effect van mijn bezoek te concretiseren of een vervolg te borgen. Uiteindelijk ben ik maar een eenling met een aantal vrijwilligers achter mij en met een beperkt budget. Ik deel natuurlijk maar speldenprikken uit. Ik moet de landen helaas wel achter mij laten. Ik kan niet anders. Onlangs kwam ik wel een Rus tegen die mij op televisie had gezien en zich afvroeg waarom een Nederlander naar Rusland moest komen om de tijger te redden en de Russen dit niet zelf kunnen doen. Ik hoop maar dat mensen mijn boodschap oppakken. Ik merk dat mensen onwetend zijn over de schade die wij aan de natuur aanbrengen. Mijn doel is om mensen zich hiervan bewust te laten worden. Veel mensen en veel landen interesseert het – op zijn Rotterdams gezegd- geen moer wat er met natuur gebeurd. Het heeft alles met mentaliteit, discipline en opvoeding te maken”
Je bent nu ruim twee maanden bezig aan je missie. Ga je jouw koers wijzigen of je plan nog bijstellen? “Ja, ik had meer verwacht van Social Media. Dat komt ook door het ontbreken van (snel) Internet in veel gebieden en landen. Een plaatje uploaden kost gewoon veel tijd en dus moeite. Facebook is daarnaast in China verboden. De aandacht van pers is daarentegen ontzettend meegevallen. Dus de focus gaat nu meer liggen op het bereiken van de lokale pers en minder op Social Media.”
Chris is nog een aantal weken in China. Hij bezoekt onder meer nog een ‘tigerfarm’ in de miljoenstad Harbin en enkele natuurgebieden rondom Xian. Daar zal hij ook medewerkers spreken van natuurbeschermingsorganisaties. Mogelijk staat ook een rapportage van een Chinees televisiestation op het programma. Na China volgt Laos en een aantal andere ‘tijgerlanden’ in Zuidoost Azië. Half november keert Chris weer terug naar Nederland.
Chris, je basiskamp is Nederland. Wat heb je nodig vanuit Nederland om de TigerTrail nog succesvoller te maken? “ Aandacht. Die heb ik nodig om deuren in het buitenland geopend te krijgen. Ook omdat Nederland in het buitenland wordt gezien als een ‘groen’ en natuurvriendelijk land. Daarnaast heb ik ook behoefte aan hulp in de landen die ik bezoek. Dus als iemand een journalist of fotograaf kent of contacten heeft bij de lokale pers en die met mij zou willen delen, stel ik dat zeer op prijs”