Voetballer Ramon Leeuwin is trots op zijn selectie voor het Surinaamse voetbalelftal

Ramon Leeuwin is een van de meest ervaren spelers in het Nederlands betaalde voetbal. In veertien seizoen speelde hij ruim 300 wedstrijden voor onder meer AZ, ADO Den Haag en FC Utrecht. In maart debuteerde hij in het nationale team van Suriname. Komend seizoen komt hij uit voor Almere City. Groenroodwit sprak met Ramon onder meer over Suriname en zijn debuut voor het nationale team. ‘’De band met Suriname is hechter geworden’’

Door René Hoeflaak

Ramon Leeuwin is geboren in Amsterdam en reisde voor de corona crisis regelmatig naar Suriname. Op vakantie. Hij verblijft dan doorgaans bij zijn vader, die in 2009 terugkeerde naar zijn geboorteland. ‘’voor mij zijn er twee soorten Suriname. Enerzijds ben ik graag in de stad. Altijd gezellig. Maar aan de andere kant is het binnenland voor mij toch het echte Suriname. De natuur, de rivieren, overnachten in een hutje. Prachtig. Je hebt dan echt het gevoel alsof je ergens bent waar nog nooit iemand eerder is geweest’’ aldus Ramon.

Surinaams paspoort

De 33-jarige Leeuwin woont zijn hele leven in Nederland en heeft zowel Surinaams als Nederlands bloed. Hij plaats zichzelf echter niet graag in een hokje ‘’Ik denk niet in Surinaamse of Nederlands. Ik ben een Leeuwin. Ik ben in Nederland opgegroeid en op papier een Nederlander want ik heb een Nederlands paspoort. Vorig jaar kreeg ik echter ook een Surinaamse paspoort’’

Een mooi bruggetje. Want het Surinaams paspoort maakte het mogelijk om uit te komen voor het Surinaamse nationale voetbalteam. Mede aanleiding voor ons gesprek. Ramon: ‘’in 2019, toen het mogelijk was om ´diaspora´ profvoetballers uit Nederland op te stellen in het nationale team van  Suriname, nam bondscoach Dean Gorré contact met mij op. We spraken een aantal keer en uiteindelijk maakte ik in mijn debuut in maart in een officiële WK kwalificatiewedstrijd’’

 

Vreemde start. Lege stadions in Suriname en Aruba

Die WK kwalificatiewedstrijd was tegen de Kaaiman Eilanden. Op 24 maart om precies te zijn. In Suriname. Een wedstrijd die Suriname won met 3-0. Vier dagen later speelde Ramon zijn 2^e interland. Op en tegen Aruba. Ook die wedstrijd werd (ruim) gewonnen. Net als het WK kwalificatieduel tegen  Bermuda, begin juni. Ook daar was Ramon bij. Van een euforische stemming was echter geen sprake. ‘’Het was door de coronabeperkingen eigenlijk een vreemde start. Tijdens en rondom mijn eerste wedstrijden voor Suriname verplaatsten we ons van vliegtuigen naar hotels, verlaten trainingsvelden en lege voetbalstadions en weer terug en ontmoetten we nauwelijks of geen mensen. Ook geen familie. Van een sfeervolle ambiance met publiek en muziek was helaas geen sprake. Jammer. Hopelijk maak ik dat nog een keer mee. Wil dat supergraag. Sowieso is voetballen voor publiek veel fijner’’

De figuurlijke warmte en de sfeer in de spelersgroep maakte volgens Ramon echter veel goed. Enthousiast en met zichtbare voldoening roemt hij de hartverwarmende band en de  verbroedering tussen de spelers. Zowel die uit Suriname zelf als de ‘diaspora’ spelers. Van interne concurrentiestrijd was totaal geen sprake. Integendeel. ‘’We leerden van elkaar’’ aldus Ramon.

Trots op Surinaamse shirt

Alhoewel Ramon nuchter is over zijn Surinaamse afkomst, heeft het dragen van het Surinaamse shirt in het nationale team hem wel degelijk geraakt. ‘’Ja, ik ben er trots op. Net als mijn familie. Ik gaf mijn vader een shirt. Het was toch wel een emotioneel en bijzonder moment en kreeg er een warm gevoel van. We schrijven toch geschiedenis als eerste lichting diaspora voetballers. Ik heb de shirts hier thuis en moet er nog een mooie plek voor geven. De band met Suriname is hechter geworden ’’.

Almere City en GOLD CUP

Eind juni tekende Ramon een eenjarig contract bij zijn nieuwe club Almere City. In goed onderling overleg met zijn nieuwe club en de Surinaamse bondscoach Dean Gorré, stelde Ramon zich niet beschikbaar voor de wedstrijden voor de GOLD CUP. ‘’Ik wilde vanaf het begin van de voorbereiding bij mijn nieuwe club zijn. Daar ligt nu mijn focus. Bondscoach Dean Gorré had daar alle begrip voor. Hij gaf daarbij wel aan dat er een tijd zal komen dat clubs niet meer om Suriname heen kunnen’’.

Suriname rol van betekenis

Dat is als het aan Ramon ligt een kwestie van tijd. Het niveau van het Surinaamse nationale elftal zal volgens hem alleen nog maar groeien. Hij voorziet een succesvolle toekomst voor het nationale team van Suriname. ’’Het Nederlands elftal staat nu nog hoger aangeschreven. Maar dat gaat wel veranderen. Het niveau zal naar elkaar toegroeien. Kijk maar naar wat er nu al na 2 jaar is bereikt. Steeds meer talentvolle ‘diaspora’ spelers zullen uiteindelijk voor Suriname kiezen. Ik zie Suriname in de toekomst zeker een rol van betekenis spelen op een WK.  Al duurt dan 10, 20 of 30 jaar. Kijk maar het Surinaamse aandeel in het huidige Nederlandse elftal’’

Volgens Ramon is er ook veel talent aanwezig in Suriname zelf. Doorontwikkeling van talent is echter een van de vele verbeterpunten in het Surinaamse voetbal Of hij daar na zijn actieve voetbalcarrière voor zichzelf een rol ziet, laat hij in het midden. ‘’Ik wil sowieso wel actief blijven in het  voetbal. In welke rol weet ik nog niet. Als trainer, scout of directeur. Onlangs heb ik mijn eerste trainersdiploma behaald. Dus wie weet’’.

Hoe dan ook. Zodra het weer kan hoopt Ramon weer naar Suriname af te reizen. Als voetbalinternational of op vakantie. ‘’genieten van de mooie plekken. Kijken waar de dag mij brengt’’