Witte slavenhuisjes op Bonaire opgeknapt met verfbeurt
De witte slavenhuisje op Bonaire hebben onlangs een verfbeurt gehad. De schilderwerkzaamheden werden uitgevoerd door de medewerkers van de Dienst Ruimte en Ontwikkeling.
Door René Hoeflaak
De verfbeurt was een activiteit in het licht van Emancipatiedag, waarop wordt stilgestaan bij de afschaffing van de slavernij, aldus de website www.koninkrijk.nu . Op enkele Caraïbische eilanden, zoals Sint-Eustatius, betekende Emancipatiedag ook een vrije dag. Op de website van het Openbaar Lichaam Rijnmond staan foto’s van de schilderwerkzaamheden.
W.I.C op Bonaire
De witte slavenhuisjes ter hoogte van Witte Pan nabij het Pekelmeer zijn een bekende toeristische trekpleister op Bonaire. De huisjes zijn gebouwd in 1850 als nachtopvang voor slaven die werkten in de nabijgelegen zoutpannen in het Pekelmeer. Zout bestemd voor Europa en vervoerd door de schepen van de West-Indische Compagnie (W.I.C.). Voor de bouw van de huisjes, in 1850 dus, sliepen ze honderden jaren lang in de buitenlucht of zelf gemaakte huisjes. In één huisje sliepen 2 tot 6 slaven.
Toen de slavernij op Bonaire in 1863 werd afgeschaft werden 768 slaven in vrijheid gesteld.
Akzo Nobel op Bonaire
Met de afschaffing van de slavernij in 1863 stopte de Nederlanders vrijwel direct ook met de zoutwinning. Niet rendabel. Na exact een eeuw – in 1963- hervatte het Nederlandse bedrijf Akzo Nobel de commerciële zoutwinning op Bonaire die de exploitatierechten en het zoutwinningsgebied in 1996 weer doorverkocht aan het Canadese bedrijf Cargill. Waarvandaan jaarlijks 500 duizend ton zout naar Noord-Amerika wordt vervoerd.
