Eric Kastelein schreef boek met 111 verhalen achter de gedenktekens van Paramaribo

In 2010 reisde Eric Kastelein voor de eerste keer naar Suriname. Hij raakte gefascineerd door de vele standbeelden, gedenkstenen en borstbeelden en ging op zoek naar de vaak verdwenen geschiedenissen achter de gedenktekens. Een zoektocht die in 2020 resulteerde in ‘‘Oog in oog met Paramaribo. Verhalen over het herinneringserfgoed”  Een unieke, boeiende en verrassende inkijk in de geschiedenis van Suriname. Groenroodwit sprak met Eric.

Oog in oog met Paramaribo. Verhalen over het herinneringserfgoed

Door René Hoeflaak

’Ik ben altijd al geïnteresseerd in geschiedenis. In 2007 volgde ik een propedeuse HBO opleiding geschiedenis. Nadat ik in 2010 voor het eerst Suriname bezocht, ben ik er ‘figuurlijk’ niet meer weggegaan. Er was meteen een klik. Er is zoveel gedeelde geschiedenis, zoveel gedeelde cultuur’’ aldus Eric aan het begin van ons gesprek over zijn boek.

Oog in oog met Paramaribo

Het 328 pagina’s tellende boek ‘Oog in oog met Paramaribo. Verhalen over het herinneringserfgoed´ bevat 111 verhalen achter opvallende en minder opvallende -zelfs verscholen- gedenktekens. Allemaal gefotografeerd door Eric (1954) zelf. Langs de kant van de weg, op pleinen, in grasperkjes, in achtertuinen , langs het water, op begraafplaatsen, in de hal van gebouwen en in de schaduw van oude bomen, zo  is te lezen in de inleiding.

Borstbeeld uit 1909 van koningin Wilhelmina. Teruggevonden op zolder van depot Surinaams Museum
Borstbeeld uit 1909 van koningin Wilhelmina. Teruggevonden op zolder van depot Surinaams Museum (foto: Eric Kastelein)

 

Eric: ‘’Er is veeI geschreven over gebouwd erfgoed, literair erfgoed, slavernij en immigratie. Maar niet over het herinneringserfgoed. Ik was bang dat de verhalen achter de gedenkstenen zouden verdwijnen. Slechts van 50 gedenktekens waren de geschiedenissen bekend en dan vaak niet compleet. Ik heb lang door de stad gezworven, lang in bibliotheken en archieven gezeten om uiteindelijk 111 verhalen boven water te krijgen. Ik sprak met heel veel mensen en kreeg overal en van iedereen tips’’

Zwerven door Paramaribo

Wekenlang, verspreid over vier reizen, zwierf Eric, gepensioneerd marketing manager bij KPN,  door Paramaribo. Op zoek naar verhalen. Hij werkte uiteindelijk drie jaar aan het boek. Zowel in Suriname als in Nederland. ‘’Wat daarbij hielp is dat ik in 2015 met pensioen ging en dus over meer tijd beschikte’’

Zijn zoektocht leverde niet alleen een interessant boek op maar ook een vracht aan anekdotes. Een gesprek met Eric is dan ook een aaneenschakeling van anekdotes, ervaringen en verhalen die – net als het boek- nooit vervelen. Integendeel. Boeiend van begin tot einde. Ideaal ook voor lezingen, die echter noodgedwongen vooralsnog niet door kunnen gaan.

Eric Kastelein
Eric Kastelein

Leprozerie Majella

Het boek is onderverdeeld in elf thema´s. Zoals het thema ‘koloniale overheid en koningshuis’ met onder meer een uitgebreide verhaal over 1ste luitenant-adjudant Lodewijk Stumpf, oprichter van Buiten-Sociëteit ‘Het Park’. Het verhaal dat Kastelein zelf het meest imponeerde, is die bij het borstbeeld van monseigneur Wilhelmus Wulfingh. ‘’Een onwaarschijnlijk maar waar verhaal. Wulfingh  richtte- ondanks protesten- in 1895 in de stad de leprozerie Majella op om lepra patiënten niet langer te isoleren van hun familie. De leprozerie bestond tot 1964. Wat bijna niemand weet, is dat de toegangsbrug er nog steeds is’

Borstbeeld van monseigneur Wulfingh 1839-1906 (002)
Borstbeeld van monseigneur Wulfingh 1839-1906 (foto: Eric Kastelein)

Presentatie in hotel Torarica

Het boek is prachtig uitgegeven door  LM Publishers en tot stand gekomen met ondersteuning van diverse organisaties zoals de Nederlandse ambassade in Suriname, Prins Bernhard Cultuurfonds, Telesur, De Kersten groep en   hotel Torarica . ‘’Er komt nog een boekpresentatie in het hotel, zodra het kan’’.  Het gebonden boek is verkrijgbaar bij de (online) boekwinkel en kost 24,50.

Borstbeeld van monseigneur Wulfingh 1839-1906 (002)
Majellabrug over de Van Sommeldijcksekreek (foto: Eric Kastelein)