Smaak- en taalbarrière tussen China en Suriname.

9/4/2013: China en Suriname. Jaren geleden geleden sloeg de vonk pas echt over. Liefde zonder  grenzen, zo leek het. De Chinezen brachten geld, asfalt, beton, basketbaltrainers, masseurs, handel en nog veel meer naar Suriname om hun liefde te onderstrepen.

Door René Hoeflaak

Met het verstrijken van de jaren lijkt het steeds meer alsof er sprake is van een verstandshuwelijk. Of een haat/liefde verhouding.  Of is het niet meer dan een relatiedipje?  Het is maar hoe je het bekijkt. Gepraat wordt er in ieder geval wel. Echter onder elkaar. Maar niet met elkaar?  Maar dat kan ook te maken hebben met de taalbarrière. Drie jaar geleden maakten de  toenmalige Surinaamse autoriteiten zich al zorgen over de beperkte onderlinge communicatie. Is de liefde nog wel wederzijds?

Twijfel

Wie deze week de  Surinaamse media zoals de Ware Tijd en bekende Surinaamse opiniesites als de Waterkant leest, voelt de twijfel. Het ministerie van Openbare Werken is steeds minder enthousiast over de bouwwoede van de Chinezen. ‘’ Die bouwwoede ontwikkelt zich tot een maatschappelijk probleem. In de praktijk blijkt dat men steeds meer afwijkt van de bouwregels”, zo wordt topfunctionaris Lloyd Kotzebue in de Ware Tijd geciteerd. Waarschuwingen en vergunningen worden genegeerd. Het verloop van de honderden reacties op deze nieuwsberichten en de daaruit voortvloeiende discussies geven de berichten nog meer inhoud en raken wellicht de kern van het probleem. De strekking van reacties varieert. Er is vrees voor een Chinese invasie in of zelfs overname van Suriname en en onvrede over de voorkeursbehandeling voor Chinezen. Anderen vinden dat er zonder de Chinezen helemaal niets van de grond komt in Suriname. Weer anderen verschillen van mening over de smaak van Chinese gerechten. We blijven het volgen. Interessant is het in ieder geval wel.

Share this...

Facebook

0

Linkedin

Twitter