De Para Sportbond slaat noodkreet: sluiting stadion dreigt. Opleiding jonge voetbaltalenten in gevaar

‘We proberen de grasmaaier aan de praat te houden’. Terwijl het Surinaamse nationale voetbalelftal zich opmaakt voor de Gold Cup, bezocht ik het trainingscomplex van de voetbaltalenten van de Para Sportbond en sprak ik met jeugdtrainer Eric Manbodh en voorzitter Joel Panka. Zij slaan een noodkreet. Want er is een tekort aan materiaal en verval ligt op de loer. ‘Als het zo doorgaat, vrees ik sluiting van het stadion’  

Door René Hoeflaak

Op drie districten na, heeft iedere district in Suriname een jeugdacademie voor Surinaamse voetbaltalenten. De jeugdacademie van de Para Sportbond heeft haar trainingscomplex in het André Brahim stadion in Onverdacht Oost. In de volksmond is het stadion ook bekend als Billiton stadion, vernoemd naar de bauxietmaatschappij Billiton.

Jeugdtrainer en teammanager Eric Manbodh en voorzitter Joel Panka werken beiden bij de brandweer, drie straten verderop.  ’het is ideaal. Ik woon en werk letterlijk op loopafstand’ aldus de goedlachse Manbodh, die ook trainer is van het enige seniorenteam van voetbalvereniging SV Bill, eveneens vernoemd Billiton.

Onverdacht

Meer dan zeventig jaar was het hoofdkwartier van Billiton in Onverdacht. Door Billiton groeide Onverdacht uit tot een klassiek fabrieksdorp. Met eigen scholen, personeelswoningen, sportclubs en een stadion. Alle straten in Onverdacht dragen de naam Billiton. Van Billitonstraat nummer 1 tot en met Billitonstraat nummer 10. In 2010 vertrok Billiton uit Onverdacht en Suriname.

Napoli

Eric Manbodh speelde zelf vroeger voor het Surinaamse Napoli. Nu traint hij Iedere maandag en woensdag de jeugdtalenten van het district Para. Manbodh: ‘ik train ongeveer 50 talenten. Zowel  jongens als meisjes. Ze worden gebracht en gehaald door een bus, die beschikbaar is gesteld door de Surinaamse Voetbalbond want ze komen heinde en ver. Sommigen zijn  twee uur onderweg‘ .

De trainingen zijn van half vijf tot uiterlijk zonsondergang, zo rond zeven uur. Want de lichtinstallatie is buiten werking. ‘een van de vele uitdagingen’  aldus voorzitter Joel Panka. De lichtinstallatie werd begin 2000 geschonken door de Nederlandse Voetbalbond KNVB maar door het ontbreken van een goed werkende generator zijn de lichtmasten al jaren niet meer aan geweest. ‘’slecht beheer’’  aldus Panka, sinds 2017 voorzitter van de in 1983 opgerichte Para Sportbond. Daarvoor was hij bestuurslid.

Suralco

Als geen ander kent Panka de geschiedenis van het stadion en het voetbal in Para. ’het stadion had in de jaren zeventig een van de beste sportvelden van Suriname. Na  het vertrek van Billiton werd het stadion nog tot 2009 onderhouden door Suralco. Daarna begon het verval. Er was bovendien geen afrastering en na een aantal vechtpartijen en ongeregeldheden tijdens wedstrijden werd het stadion in 2013 door de politie onveilig verklaard en gesloten’

Twee jaar lang ging het bestuur op zoek naar donoren en fondsen om het stadion – officiële naam Andre Brahim stadion, vernoemd naar de voormalige Billiton directeur-  op te knappen en speelklaar te maken.

Met succes. Want in 2015 ontving de bond van het Suriname Sport Ontwikkelingsfonds, onderdeel van de NV Staatsolie  een bedrag van 250.000 US Dollar voor renovatie van het stadion. ‘’daarmee gingen we aan de slag. Maar we hadden een probleem met twee aannemers. Er werd niet op tijd geleverd en bovendien niet binnen het afgesproken budget. We moesten Staatstolie ervan overtuigen om de werkzaamheden zelf te gaan uitvoeren’’

Jamilhio Rigters

Zo gezegd zo gedaan. Het gerenoveerde stadion werd in 2018 heropend. Vol met ambities begon de Para Sportbond de draad weer op te pakken. Bijvoorbeeld met de oprichting van een jeugdacademie en de start van de eerste damescompetitie in Suriname. ‘’inmiddels zijn 5 meisjes en 1 jongen vanuit Para doorgestroomd naar nationale selecties’’ vertelt trainer Manbodh, zichtbaar trots. Zowel Panka als Manbodh noemen daarbij de Surinaamse international Jamilhio Rigters als lichtend voorbeeld. Hij tekende onlangs een profcontract voor Cavalier FC in Jamaica.

Doorstroom lastig

De laatste jaren bestaat het overgrote deel van de selectie van het Surinaamse nationale voetbalelftal uit spelers die zijn opgegroeid in Nederland en als voetballer ontwikkeld en getraind in Europa. Onder omstandigheden die onvergelijkbaar zijn met die in Suriname. Panka:   ‘Neem de uitgestrektheid. Onze talenten komen van ver en er is geen openbaar vervoer. Sommigen moeten soms twee keer per week wel 60 kilometer over bauxietwegen afleggen van en naar het trainingscomplex. Ze worden opgehaald met een bus. En als ze er dan zijn, dan hebben we een tekort aan ballen en uitrusting. We zijn de trainers dan ook zeer erkentelijk. Het is voor hen ook niet makkelijk. ’’.

Stanley Menzo

De bus die talenten twee keer per week ophaalt en terugbrengt is beschikbaar gesteld door de Surinaamse voetbalbond, net als de ballen en de doelen. Manbodh:  ‘’Bondscoach Stanley Menzo is nog niet langs geweest. We zijn wel bij zijn trainingen geweest’’  Verder ontvangt de bond een kleine vergoeding van clubs die gebruik maken het stadion. En zo nu en dan een bijdrage van ouders of een gift.  ‘’Maar dat valt niet mee. De omstandigheden in Suriname zijn immers niet makkelijk. Soms leen ik mijn schoenen uit. Er is geen geld’’ aldus Manbodh. ‘’ Van de overheid ontvingen we nog niet één enkele bal. We hebben maar één grasmaaier. Die proberen we aan de praat te houden’’ zo vult Panka aan.

Sluiting dreigt. Noodkreet

Zowel Manbodh als Panka zijn van mening dat er met betere omstandigheden veel meer mogelijk is. Er is zoveel talent en potentie in Suriname zelf. Panka besluit ons gesprek dan ook met een noodkreet richting de Surinaamse overheid. ‘Maar het is lappen. Als de overheid of de SVB niet bijlegt, dan vrees ik dat we de Jeugd Academie over pakweg twee a drie jaar moeten sluiten’  Wie helpt?

NB: lees hier andere artikelen op Groenroodwit over het Surinaamse voetbal.